انگار دل ما براشون مث تنه درخت می مونه، میان و یادگاری می نویسن و می رن، تا هزار ساله دیگه هم سراغ درخت نمیان تا حداقل یادگاریشونو ببینن. هر دفعه به خودت می گی که این یکی فرق می کنه، ولی بازم همان قصه قدیمی.
تنمون مث درخت می مونه ولی وجودمون نه .
هستن آدمایی که هر روز برا نوشتن یادگاری جدید میان و به یادگاری های قدیمی لبخند می زنن. دلم گرمه به تو
می گم آدما مث اسبن، میگه نه،آخه آدما که نجیب نیستن. آره نیستن آدما هیچی نیستن فقط یه صفت مجهول به اسم اشرف مخلوقات رو به دوش می کشن، همین
نه، کفر نمی گم. کی اینو گفت، من حرفم چیزه دیگس، دلم از جای دیگه پره، من دوست دارم بنده هاتو. باور کن. تو که می دونی خودت. بابا بی خیال . نیمه پر لیوان را دریاب گلم.
تنمون مث درخت می مونه ولی وجودمون نه .
هستن آدمایی که هر روز برا نوشتن یادگاری جدید میان و به یادگاری های قدیمی لبخند می زنن. دلم گرمه به تو
می گم آدما مث اسبن، میگه نه،آخه آدما که نجیب نیستن. آره نیستن آدما هیچی نیستن فقط یه صفت مجهول به اسم اشرف مخلوقات رو به دوش می کشن، همین
نه، کفر نمی گم. کی اینو گفت، من حرفم چیزه دیگس، دلم از جای دیگه پره، من دوست دارم بنده هاتو. باور کن. تو که می دونی خودت. بابا بی خیال . نیمه پر لیوان را دریاب گلم.
No comments:
Post a Comment